Gastblogger James Mycroft buigt zich deze maand over de kwestie ‘echte seks’ versus ‘techseks’ (dus het gebruik van producten zoals onze speeltjes om je seksleven te verbeteren). En hij legt uit waarom het één niet beter (of echter) is dan het ander.
Het is verbazingwekkend hoeveel van ons als cyborgs zouden kunnen worden beschouwd. Ik draag sinds mijn tienerjaren een bril en vrij regelmatig lenzen sinds ik met adrenalinesporten begon. Maar dat is praktisch: net als kunstknieën of insulinepompen helpen ze me makkelijker door de wereld te bewegen.
Ik heb er ook voor gekozen mijn lichaam op andere manieren te modificeren. Een paar piercings, wat tatoeages – lang niet zo uitgebreid als die van de modellen die je op deze website ziet, helaas – en het resultaat is dat ik ‘custom’ ben, geen fabrieksstandaard. Deze veranderingen zijn niet om een vermeend gebrek te compenseren, maar extra’s die volgens mij passen bij wie ik ben (en ja, ik wil er meer).
Mensen zijn bijzonder omdat we niet biologisch bijzonder zijn
Mensen doen dit – ze voegen wat je ‘bonusfeatures’ van hun lichaam zou kunnen noemen toe. Dat hebben ze altijd al gedaan. Het is wat ons mens maakt. Vanuit evolutionair oogpunt is wat mensen ‘bijzonder’ maakt juist dat we biologisch nergens echt in uitblinken. We kunnen niet zo snel zwemmen als een haai of vliegen als een adelaar. We hebben geen scherpe klauwen, geen geweldige camouflage of supergevoelig gehoor. Dus waarom zijn wij als soort dan zo succesvol?
We valsspelen.
We gebruiken gereedschap en verhalen. We gebruiken opponerende duimen en de overlap tussen taal en verhalen om onze ideeën met elkaar te bouwen en te delen. Dat helpt ons problemen veel sneller op te lossen dan evolutie aankan, zodat we vrijwel elke andere levensvorm op de planeet kunnen aftroeven.
Dus waarom zou – als wij als mensen onze vindingrijkheid inzetten om zoveel geweldige gadgets voor alle andere gebieden van het leven te maken – de slaapkamer een uitzondering zijn? We vinden al ‘basale sekstechnologie’ in de vorm van stenen dildo’s en cockringen van geitenoogleden bijna zo ver terug als de geschreven geschiedenis gaat. De laatste jaren zagen we de ontwikkeling van sekstechnologie zoals virtualrealityporno, medische wetenschap die wordt ingezet in PULSE, en de Semenette, een dildo die ejaculatie nabootst en ook kan worden gebruikt om een partner te insemineren.
Toch is het zelfs nu nog net iets minder geaccepteerd dat mannen solo speeltjes gebruiken dan vrouwen in dezelfde situatie (al is er enorme vooruitgang geboekt). En sommigen zien het gebruik van speeltjes met anderen nog steeds als een bekentenis van falen – als iets wat je alleen doet als je ‘natuurlijke’ lichaam of vaardigheden niet goed genoeg zijn – in plaats van als een voorbeeld van innovatie.
Masturbatie of gewoon ‘manuele seks’?
Twintig jaar geleden legde een huisgenoot van de universiteit me uit dat ‘echte’ seks betekent: penetratie met een penis. Ik hoop echt – zowel voor haar als voor haar partners – dat ze haar fantasie inmiddels heeft bevrijd van die beperkingen.
Ik denk dat de meesten van ons de verschillende bijvoeglijke naamwoorden die vaak voor het woord ‘seks’ worden gezet – zoals ‘oraal’, ‘anaal’ – nu zien als alternatieven voor, en niet als surrogaten van, traditionele penetratieve seks. Is ‘orale seks’ op de een of andere manier minder echt dan de variant waarbij een penis een vagina binnendringt? (Als je antwoord ja is, durf ik bescheiden te suggereren dat je het misschien niet goed doet – en je vertelt ook een heleboel niet-heteroseksuele relaties dat hun seksleven niet echt is). De enige manier waarop ‘echt’ als toevoeging logisch is, is in vergelijking met denkbeeldige seks, of zoals we dat ook wel noemen: ‘fantasie’.
Laatst las ik over ‘manuele seks’ als een andere term voor het masturberen van een partner, met de opmerking dat dit de activiteit veel duidelijker op één lijn zet met andere vormen van fysieke intimiteit. Misschien kun je ook spreken van ‘solo manuele seks’ om duidelijk te maken dat solomasturbatie net zo geldig is (en gezien kan worden als seksuele intimiteit met iemand heel belangrijks: jezelf). En nu gaan we verder voordat we in zingen uitbarsten…
We introduceren een nieuwe term: ‘techseks’
Daarom wil ik graag een nieuwe term introduceren: techseks. Het bijvoeglijk naamwoord geeft informatie over de vorm van seks die je hebt, maar geen oordeel. Sommige mensen zullen techseks leuk vinden – sommigen zelfs zó leuk dat ze niets anders meer willen. En net als bij orale of telefoonseks zullen sommige mensen het niets vinden. En dat is ook oké! Het punt is dat meer gebruiken dan alleen wat we bij de geboorte meekrijgen, om een taak beter uit te voeren, misschien wel het meest menselijke is wat er bestaat. Gereedschap gebruiken is voor mensen heel natuurlijk.
Meestal vult sekstechnologie aan wat we al hebben, in plaats van onze eigen uitrusting te vervangen. Deze extra functies geven ons en onze partners simpelweg meer opties. Net zoals vingers en monden alternatieven zijn, geen vervangers. En zoals verschillende mensen hun uiterlijk met inkt en metaal op een oneindig aantal manieren veranderen, zal techseks net zo gevarieerd zijn als de mensen die ervan genieten.
Voor zover ik weet, vibreert de meeste menselijke anatomie niet van nature op hoge snelheid. Dus ervoor kiezen om verschillende soorten sekstechnologie te gebruiken om die ervaring voor mij en mijn partner te creëren, gaat niet over een tekort dat gecompenseerd moet worden. Het gaat erom plezier te hebben – en is dat, meer dan wat dan ook, niet precies wat seks ‘echt’ maakt?
James Mycroft was al Sherlock Holmes-fan voordat Benedict Cumberbatch hem weer cool maakte. Hij leest, schrijft en houdt van adrenalinesporten, inclusief die in de slaapkamer. Helaas is hij in het echte leven een stuk minder interessant dan online.