In het mooie Verona betoogt Julia dat namen er niet toe doen. Ze is wanhopig om de luisteraar - of zichzelf - te overtuigen dat Romeo's familienaam geen belemmering zou moeten zijn voor hun liefde. Zoals we allemaal weten, kan die eerste verliefdheid pijnlijk zijn.
Wat zit er in een naam? Dat wat we een roos noemen, zou onder een andere naam even zoet ruiken.
Het punt is, ze had ongelijk. Namen zijn belangrijk. Als ze er niet toe deden, zouden we geen discussies hebben over of namen veranderd moeten worden na een huwelijk. Mensen zouden niet piekeren over namen voor hun kinderen, of bedrijven over hun productnamen. Volgens het bijbelse Boek Genesis had Adam macht over de dieren omdat hij het recht kreeg om ze te benoemen.
Als namen er niet toe deden, zou ik dit niet onder een pseudoniem schrijven.
Algemener gezegd, woorden doen er toe. We kiezen onze woorden heel zorgvuldig vanwege de impact die ze hebben. Wanneer we dit verkeerd doen - door onzorgvuldigheid, het niet overwegen van ons publiek, of het verkeerd inschatten van de context - zijn we geschokt dat we verkeerd begrepen kunnen worden. Dit zou zelfs waar zijn als we perfect nauwkeurig waren met onze woorden. Om dit te demonstreren: vanavond kijk ik ernaar uit om te genieten van een stuk spierweefsel van het lijk van een onvolwassen gecastreerde stier.
Daar. Een knippering, misschien een gedempt geluid van afschuw. Allemaal omdat ik een biefstuk ga eten. En niet alleen van de vegetariërs of veganisten, van wie sommigen dat dieet volgen omdat ze ervoor kiezen geen eufemismen te accepteren om het voedsel dat ze eten te beschrijven; zelfs enthousiaste carnivoren kunnen die beschrijving een beetje schokkend vinden.
Dezelfde seksuele daad kan op zoveel manieren worden beschreven.
De woorden die we gebruiken wanneer we praten of schrijven over onze andere verlangens zijn veelzeggend. De taal die in een klaslokaal wordt gebruikt, of door een ouder tegen een kind, of een arts tegen een patiënt, is heel anders dan wat je misschien in de slaapkamer zou gebruiken. Of misschien niet: als iemand geniet van medische rollenspellen, kunnen klinische woorden de scène op een heel opwindende manier zetten.
Zelfs als we onze discussie beperken tot slang, hebben verschillende woorden heel verschillende connotaties. Sommige hiervan zullen afhangen van waar we zijn, en polysemie - waar hetzelfde woord verschillende dingen betekent in verschillende contexten - veroorzaakt eindeloze verwarring wanneer een naïeve Brit een Amerikaan vraagt of ze een 'fag kunnen bietsen'. Ik vermoed dat Austin Powers: The Spy Who Fucked Me moeite zou hebben gehad om een bioscooprelease te krijgen.
Zelfs privé, tussen partners, doen woorden er toe. Hoe reageren ze op verschillende termen voor hun lichaam, of dat van jou? Veel anatomische slangwoorden worden natuurlijk als beledigingen gebruikt, wat betekent dat er veel persoonlijke of sociale bagage te overwegen is. Dezelfde daad kan op zoveel manieren worden beschreven, en die veranderingen zullen veranderen hoe we het waarnemen. Ze kunnen ons gretig en enthousiast maken, of zo'n afknapper zijn dat de scène abrupt tot stilstand komt. Variaties in taal zullen een veel groter effect hebben dan relatief kleine veranderingen in de grootte of positie van de betrokken speeltjes.
Probeer deze verschillende beschrijvingen van dezelfde daad eens uit.
"Ik ga dit in uw anus inbrengen, meneer Smith"
"Ik zou graag dit speeltje gebruiken om je prostaat te verkennen."
"Het is tijd om te zien hoe deze dildo in je kont voelt."
"Ik zal je gat neuken met mijn siliconen lul."
Bij seks zijn het vaak de woorden in plaats van de sensaties of handelingen die intimiderend zijn. Dat komt omdat ze de scène zetten en je aan jezelf laten twijfelen. Moet de partner bovenop altijd dominant zijn? Wanneer verandert stevig vasthouden in consensueel iemand vasthouden? Moet je een penis - of een pik, lul, of lul - hebben om iemand te neuken?
Het is waarom dirty talk, of sexting, of het schrijven van erotica zo intens kan zijn. We realiseren ons hoeveel de woorden ertoe doen. Glimlachen over koffie met een vriend terwijl je zegt dat je partner geweldig is in plagen totdat je het niet meer kunt ophouden, is één ding; hen vertellen dat je geniet van bondage en ontzegging, terwijl je weigert hun blik te ontmoeten, is heel anders. Slechts één maakt dat je denkt dat je je moet verontschuldigen.
'Raak die lul aan alsof je het meent'
"Het zou me echt opwinden om je jezelf te zien aanraken." Een compliment en een hint van haar voorkeuren. Vergelijk dat met een directe vraag: "Wil je klaarkomen terwijl ik kijk?". Het specificeren van anatomie maakt ook een verschil. "Streel je lul, maak me opgewonden." Die laatste paar woorden maken het ook een instructie. Er is hier geen 'alsjeblieft', gewoon een verwachting dat dit voor haar zal zijn, ook al is het mijn lichaam dat wordt aangeraakt. En een stap verder: "Je gaat nu een show voor me opvoeren. Raak die lul aan alsof je het meent." Geobjectiveerd worden is een verdere boost voor de intensiteit. "Ik ga je zien werken aan die harde lul, maar onthoud dat sletjes niet mogen klaarkomen zonder toestemming."
Zoals altijd, wat interessant is, zijn niet de extremen - de woorden die je altijd opwinden, of de woorden die dat nooit doen. Wat fascinerend is, zijn de woorden en ideeën die je soms opwinden, of dat nu betekent dat je hard of nat wordt. Je zou het verhelderend kunnen vinden om te verkennen wat het verschil maakt, en hoe je die aspecten in je spel kunt integreren. Dat kan betekenen dat je woorden en beschrijvingen vindt die minder bedreigend zijn, zodat je nieuwe dingen kunt proberen zonder angst. Of het kan gaan over het vinden van de geladen zinnen die iets milds veranderen in een intense of verboden ervaring.
Wat je ook doet, hoe je ze ook noemt, heb rozen. En verontschuldig je aan niemand.
James Mycroft was een Sherlock Holmes-fan voordat Benedict Cumberbatch hem weer cool maakte. Hij leest, schrijft en geniet van adrenalinesporten, inclusief die in de slaapkamer. Helaas is hij in het echte leven veel minder interessant dan online.
