Ooit gehoord van testiculaire torsie? Niet veel mensen hebben dat, maar het is een aandoening waarbij de zaadstreng, die de bloedtoevoer naar de teelbal verzorgt, draait en verdraaid raakt. Het is een spoedgeval, veroorzaakt extreme pijn en vereist onmiddellijke chirurgie om te corrigeren om de teelbal te redden.
En nee, toen ik het op 14-jarige leeftijd kreeg (het komt het meest voor bij 12-18-jarigen), had ik er ook nog nooit van gehoord. Het ene moment genoot ik van het begin van de schoolvakantie en keek ik uit naar Kerstmis, het volgende had ik een ondraaglijke pijn in mijn teelbal, zo erg dat ik niet lang in dezelfde houding kon blijven en sporadisch moest overgeven.
Wat volgde was een van de ergste dagen van mijn leven. Ik werd naar de eerste hulp gebracht, overgebracht naar een naburig ziekenhuis en onderging uiteindelijk een spoedoperatie om mijn teelbal te redden. Zittend in mijn ziekenhuisbed, toast etend na de operatie, voelde het onwerkelijk. Vooral toen ik later die dag werd ontslagen, met een beschermend apparaat om mijn scrotum gewikkeld, en te horen kreeg dat ik een paar weken niet mocht masturberen.
Het bleek dat ik iets had dat een 'bell-clapper deformiteit' wordt genoemd (de gebruikelijke oorzaak van testiculaire torsie), waarbij de teelballen niet goed aan het scrotum zijn bevestigd, waardoor ze meer kunnen bewegen dan zou moeten en gemakkelijk kunnen draaien. Het treft elk jaar één op de paar duizend mannen, maar het is niet iets waar we vaak over horen.
Testiculaire torsie en mentale gezondheid
Tijdens het herstel kon ik me niet te veel fysiek inspannen. Dit betekende dat ik niet fit kon blijven zoals ik gewend was, en natuurlijk kon ik ook niet masturberen – niet de beste situatie voor een tienerjongen. Uiteindelijk gaf ik toe en probeerde voorzichtig te masturberen, en zag later die dag bloed in mijn urine, wat een einde maakte aan dat plan. Maar binnen een paar weken was ik fysiek genezen en kon ik weer normaal functioneren. De mentale effecten echter, bleven veel langer hangen.
Terugkijkend was dit rond de tijd dat ik symptomen van depressie en angst ontwikkelde, waar ik tot op de dag van vandaag mee leef. De adolescentie is al moeilijk genoeg zonder testiculaire torsie erbij te betrekken, en als jonge man riep het vragen op over mijn gevoel van mannelijkheid – vragen die ik op dat moment niet kon beantwoorden. Ben ik een 'normale' man? Ben ik mannelijk genoeg? Ben ik 'minder een man'? Vooral omdat het rond deze tijd was dat ik me realiseerde dat ik ook niet 100% hetero was.
Ik beschouw testiculaire torsie niet als de hoofdoorzaak van mijn mentale gezondheidsproblemen, maar het had zeker een grote impact, een die ik jarenlang niet van me af kon schudden. Ik was een behoorlijk onzekere tiener, en dit alles tegelijk voelde als een flinke klap. Er zijn bepaalde ervaringen en mijlpalen waarvoor je goed voorbereid bent als je opgroeit, maar omdat testiculaire torsie voor mij uit het niets kwam, was het iets waar ik me niet op kon voorbereiden.
Testiculaire torsie en seksleven
Een jaar of twee na de operatie begon ik vriendinnen te krijgen en seksueel actief te worden. Desondanks was ik bang dat ik meer schade aan mijn teelballen zou aanrichten – voor mij voelde het alsof ze een tikkende tijdbom waren die op elk moment konden draaien. Ik wist diep van binnen dat het krijgen van testiculaire torsie voor de tweede keer over het algemeen onwaarschijnlijk is, omdat een deel van de operatie gericht was op het 'vastzetten' van mijn teelballen. Maar ik aarzelde nog steeds om mijn maagdelijkheid te verliezen op een moment dat het voelde alsof al mijn vrienden seks hadden. Maagd zijn toen ik naar de universiteit vertrok was gênant, net als het spelen van spelletjes zoals 'Never Have I Ever' en vol met angst dat mensen me als extreem saai zouden beschouwen.
Het duurde tot ik 19 was voordat ik daadwerkelijk seks had, en niet verrassend gebeurde er niets te ernstigs. Het was een enorme last van mijn schouders, en het voelde alsof ik het hele gebeuren kon afsluiten. Het duurde echter bijna vijf jaar voordat dit gebeurde, wat het grootste deel van mijn tienerjaren omvatte.
Zou ik beter zijn omgegaan met de nasleep als er meer over de aandoening was geschreven? Zeker – en toen ik het voorval later aan mensen vertelde, vertelden enkelen me dat hun partner, broer, zoon of vriend ook testiculaire torsie had meegemaakt. Het treft meer mensen dan je denkt.
Kun je ejaculeren met testiculaire torsie?
In theorie kun je nog steeds ejaculeren met testiculaire torsie. Echter, je zult zoveel pijn hebben dat ejaculatie het minst van je zorgen zal zijn. Zoals ik al zei, kon ik een paar weken niet masturberen als onderdeel van het genezingsproces, maar er is niets aan testiculaire torsie zelf dat direct voorkomt dat je ejaculeert.
Kan masturbatie testiculaire torsie veroorzaken?
Ik was een beetje bezorgd dat mijn torsie was veroorzaakt door masturbatie, maar het is onwaarschijnlijk dat masturbatie testiculaire torsie veroorzaakt. Het kan optreden na inspannende activiteiten, en studies hebben gesuggereerd dat de rotatie van de testes tijdens ejaculatie de kans op testiculaire torsie kan vergroten. Echter, het is een klein risico dat waarschijnlijk niet de moeite waard is om over na te denken.
Blijf veilig masturberen – d.w.z. wees niet te inspannend – en je hoeft je geen zorgen te maken over testiculaire torsie. Mocht het echter om wat voor reden dan ook toch gebeuren, dan is het niet het einde van de wereld. Destijds was ik bang, maar ik was pas 14. Het belangrijkste om te onthouden is dat, ondanks de pijn, het niet levensbedreigend is. Neem gewoon rustig aan als het gebeurt, en wees niet bang om open te zijn over je ervaring.
