Wat is dysorgasmia?
Dysorgasmia is pijn in de buik of bekkengebied tijdens of onmiddellijk nadat je een orgasme bereikt. Niet te verwarren met pijn tijdens penetratieve seks (dyspareunie); dysorgasmia is pijn die alleen wordt gevoeld op het moment van orgasme, of het nu clitoraal is of anderszins.
De manier waarop ik dysorgasmia ervoer, was als intense pijn die me plotseling bij het orgasme trof, snel in kracht toenam totdat ik dubbelgevouwen zou zijn en huilde van de pijn. Denk aan de ergste menstruatiekrampen die je ooit hebt gehad, en stel je voor dat ze plotseling opkomen. De pijn zou een paar minuten in mijn onderbuik blijven voordat het naar achteren begon te verspreiden, door mijn bekken en naar mijn rectum, wat dan zou leiden tot een aanval van diarree die nog een paar minuten zou duren voordat de pijn zou beginnen af te nemen. De hele ervaring zou ergens tussen de 15-30 minuten duren. Een kortstondige maar intens pijnlijke episode.
De symptomen waaraan verschillende vulva-bezitters worden onderworpen, lijken vrij gelijkaardig te zijn, afgaande op wat ik heb opgepikt van online forums, maar de intensiteit van de krampen en de duur van de pijn variëren enorm van persoon tot persoon. Sommige mensen lijken ook alleen buikkrampen te ervaren, terwijl voor mij de pijn zich naar achteren verspreidde en diarree veroorzaakte. Ik heb nog nooit een penisbezitter gekend die hetzelfde probleem heeft ervaren, maar volgens Healthline hebben ze dat zeker wel.Dysorgasmia als erkende aandoening leek niet eens te bestaan toen ik er voor het eerst last van kreeg in mijn vroege dertiger jaren, wat het een zeer beangstigende en verwarrende ervaring maakte.
Kunnen artsen helpen met pijnlijke orgasmes?
Volgens HealthlineProblemen met het orgasme komen vrij vaak voor en treffen waarschijnlijk meer dan 20 procent van de vrouwen. Dit artikel van She Knows spreekt dat cijfer echter tegen en citeert een gynaecoloog die zegt dat dysorgasmie nog steeds zeldzaam is en dat er geen behandelingen voor de aandoening zelf zijn. Het lijkt erop dat er veel verwarring bestaat binnen de medische professie over dit probleem!
Er zijn veel oorzaken van dysorgasmie bekend, waaronder baarmoeder- of blaasstoornissen, ovariumcysten, endometriose en bekkenontstekingsziekte. Toen ik echter hulp zocht bij de Britse gezondheidsdienst, werd geen van deze zaken onderzocht. Aanvankelijk vertelde een verpleegkundige van de NHS-helplijn me dat mijn hevige pijn waarschijnlijk gewoon mijn spieren waren die samentrokken, omdat ze misschien 'niet vaak worden gebruikt'. Ik zei dat dat niet het geval was, omdat ik regelmatig orgasmes had, maar ze had geen antwoord voor me. Na een tijdje raakte ze geïrriteerd en klonk alsof ze het gesprek wilde beëindigen, omdat er geen oplossing was voor een probleem dat ik duidelijk niet had.
Ik bleef lijden en meldde het aan mijn arts, die me testte op chlamydia en gonorroe; beide resultaten waren negatief. De arts pakte dit niet opnieuw met me op of verwees me naar het ziekenhuis voor andere tests. Toen de problemen aanhielden, noemde ik het nogmaals aan een verpleegkundige bij mijn lokale huisartsenpraktijk, die opnieuw voorstelde dat ik op chlamydia getest zou worden. Ik legde uit dat dat al was gedaan, dus haalde ze haar schouders op en zei hoe vreemd het was, en liet het daarbij. Toegegeven, ik drong niet aan op het probleem, ik was toen vrij jong en niet zo proactief als ik nu ben.
De invloed van dysorgasmie op de geestelijke gezondheid
Artikelen over dysorgasmie suggereren allemaal dat er ook emotionele of psychologische oorzaken voor de aandoening kunnen zijn. Nu heb ik nooit last gehad van seksueel trauma (niet in dit leven in ieder geval) en op het moment dat ik pijnlijke orgasmes ontwikkelde, leek ik geen andere geestelijke gezondheidsproblemen te hebben die daaraan konden bijdragen. Maar het hebben van de aandoening en geen steun krijgen heeft op zichzelf al geestelijke gezondheidsproblemen veroorzaakt. Het krijgen van weinig tot geen steun van mijn arts en destijds niets op internet kunnen vinden, bracht gevoelens van isolatie en ongelukkigheid met zich mee.
Dysorgasmie beïnvloedde ook mijn relatie met mijn man. Het was niet de geslachtsgemeenschap die pijn deed, het was het orgasme, maar als je niet kunt ontspannen en volledig van seks kunt genieten, krijg je een gevoel van 'wat heeft het voor zin?'. Mijn man wilde me plezieren, maar ik liet het niet toe omdat ik wist hoeveel pijn ik daarna zou hebben, en dit ging zeven jaar door. Het beïnvloedde ook mijn tijd alleen, want wat heeft masturbatie voor zin als je jezelf niet kunt laten klaarkomen? Dat had een domino-effect op mijn geestelijk welzijn, omdat ik het gevoel had dat er iets mis met me was, maar niemand leek te weten wat het was. Dus leed ik alleen.
Hoe genees je pijnlijke orgasmes?
Dus hoe heb ik mezelf genezen? Via een Bowen-therapeut! Ik bezocht een therapeut voor lage rugpijn op dat moment, maar ik vertrouwde haar mijn aandoening toe en ze paste Bowen toe rond het gebied in de hoop dat het zou helpen. Het hielp niet, maar de therapeut wel, omdat ze daadwerkelijk interesse toonde in mijn aandoening en luisterde naar wat ik erover zei, om me te helpen erachter te komen wat de oorzaak zou kunnen zijn.
Ze vroeg naar mijn menstruatie en ik legde uit dat ik de anticonceptiepil gebruikte en ik de strips doorga zodat ik niet vaak een menstruatie heb. Dat doe ik al jaren en ik heb meer dan eens mijn arts gevraagd of het veilig is om dit te doen. Hun antwoord was altijd ja, het is veilig, omdat je geen 'echte' menstruatie hebt als je een orale anticonceptie gebruikt. Dus als je alleen nepmenstruaties ervaart, is er geen kwaad in het doorlopen van de strips en geen regelmatige (d.w.z. drie wekelijkse) pauze te hebben.
Mijn Bowen-therapeut stelde voor dat ik een pauze van zeven dagen zou proberen, en misschien daarna nog een om weer in een soort cyclus te komen. Het was de moeite waard om uit de pijn te komen, dus dat deed ik. En mijn dysorgasmie verdween! Vrijwel van de ene op de andere dag! Tot op heden heb ik geen pijnlijke orgasmes meer gehad en dat was een paar jaar geleden. Wat een absolute opluchting!
De oorzaken van dysorgasmie variëren van persoon tot persoon, maar voor mij was het simpelweg mijn anticonceptiepil, Microgynon. Ik neem de pil al meer dan 20 jaar en nam het consequent in gedurende de tijd dat ik last had van dysorgasmie. Mijn artsen zijn meer dan op de hoogte van welke pil ik gebruik, dus waarom hebben ze er niet aan gedacht dit te onderzoeken toen ik klaagde over de pijn?
Geef niet op als je last hebt van pijnlijke orgasmes
Als je plezier in seks en klaarkomen wordt beïnvloed, is dat niet acceptabel en zou je met vertrouwen naar je huisarts moeten kunnen gaan in de wetenschap dat ze je zullen helpen. Maar tenzij je moeite hebt om zwanger te worden, lijken artsen het niet te willen weten. Het is belangrijk voor de lijders dat ze het gevoel hebben dat ze worden gehoord en dat iemand hen serieus neemt. Dus wat kunnen we doen?
Nou, de NHS kan veel doen, en hoe meer patiënten aandringen op goed onderzoek en behandeling, hoe meer ze zullen leren. Als individuen kunnen we meer praten, het nieuws verspreiden, artikelen delen over seksuele aandoeningen - zelfs als we er persoonlijk niet mee te maken hebben, breng het nieuws naar buiten! We zien tegenwoordig vaak sociale media posts over geestelijke gezondheidsproblemen (hoera!) terwijl we strijden om het stigma te beëindigen, en we winnen. Dus laten we hetzelfde doen met seksuele aandoeningen en helpen dat stigma ook te beëindigen.
Als je iemand kent die lijdt, moedig hen dan aan om met hun arts te praten en niet als antwoord te accepteren dat 'er niets mis met je is'!
_Petra Pan is een dertiger die houdt van panseksuele producten voor volwassenen en lingerie. Ze blogt ook over seks en welzijn._
