In dit artikel fileert auteur M. Christian een van de populairste fetisjen: voetverering. Van laarzen tot hakken tot blote voeten, en van pedicures tot BDSM-scènes, dit artikel behandelt het allemaal. Wil je tips over hoe je het aan je partner vertelt? Die vind je hier ook.
We hebben er allemaal minstens één: iets speciaals – dat kan van alles zijn, van een kledingstuk, een geur, een smaak tot een specifiek lichaamsdeel – dat ons op een basaal, oer-niveau opwindt.
Hoewel fetisjen technisch gezien verwijzen naar situaties waarin deze ‘speciale dingen’ aanwezig móéten zijn voor seksuele bevrediging, is de populaire definitie dat, hoewel dat soms zo kan zijn, veel mensen ervan genieten om ze gewoon… tja, te gebruiken als onderdeel van wat hen opwindt.
En als je het over fetisjen hebt, staat degene bovenaan de lijst meestal onderaan het lichaam van de meeste mensen.
Maar wat is voetfetisjisme – ook wel voetverering genoemd – nu eigenlijk precies?
Niet alleen dat, maar welke soorten voetspel zijn er, wat zijn de gangbare ideeën over de oorsprong ervan, en—als het jou net zo prikkelt als je tenen—hoe breng je het ter sprake bij je partner?
Laarzen zijn gemaakt om op te lopen
Het andere aan fetisjen, opnieuw in de alledaagse betekenis van het woord, is dat zelfs als je ze terugbrengt tot één enkel element, zoals een lichaamsdeel, er vaak nog steeds een enorm uitgestrekte wereld overblijft van wat die opwinding qua spel allemaal kan inhouden.
En voetverering is daar een perfect voorbeeld van. Als snel voorproefje van de variaties: sommigen genieten van blote voeten als geheel, terwijl anderen juist opgewonden raken van bepaalde anatomische details, zoals de vorm, het gevoel en de geur van tenen.
Voor sommigen draait het om wat de voeten bedekt, variërend van zwarte leren laarzen tot haute couture stilettohakken. Kijk voor het eerste maar naar de BDSM-community:
Bootblacking speelt een grote rol in de leer-subcultuur, vooral bij Leather-BDSM-wedstrijden.
Er zijn ook mensen die plezier beleven aan de esthetiek: het uiterlijk belangrijker vinden dan het gevoel van voeten. Het aanzicht van een verse pedicure of kanten lingerie die aan iemands tenen bungelt kan een enorme turn-on zijn.
Voor wie de voorkeur geeft aan functie boven vorm, kan spel het volgende inhouden:
- voeten gerichte lijfstraffen krijgen (met dingen als rietjes en floggers)
- het bevel krijgen om de nagels van een dominant te lakken
- tenen oraal verwennen
- erop getrapt worden — met of zonder laarzen of hakken, om maar iets te noemen
Ik zou nog eindeloos door kunnen gaan, maar hopelijk is mijn punt duidelijk. Er is geen grens aan wat voetverering kan inhouden. Dat wil zeggen – ook al is het niet per se een kink-ding, het blijft een mooi streven om naar te leven – zolang het voldoet aan de drie regels van BDSM: alles moet veilig, verstandig en altijd consensueel zijn.
De zaak tot op de bodem uitzoeken
Maar waar komt die opwindende fascinatie voor dit lichaamsdeel vandaan? Het spijt me dat ik het moet zeggen, maar hoewel er theorieën genoeg zijn, zijn onderzoekers er tot nu toe niet in geslaagd iets echt vast te pinnen.
In de ene hoek heb je ‘nature boven nurture’: dat voetverering een seksuele oriëntatie is. Aan de andere kant heb je het tegenovergestelde: dat vroege ervaringen het als plezierig in je brein inprenten.
Ik herinner me in het bijzonder de hypothese van neurowetenschapper V. S. Ramachandran uit “Phantoms in the Brain”. Die hypothese stelt dat doordat het gebied in de hersenen dat betrokken is bij seksueel genot dicht bij het gebied ligt waar voetsensaties worden verwerkt, er een soort ‘overloop’ tussen die twee kan optreden.
Dit artikel van Men’s Health geeft een behoorlijk goed overzicht van een groot deel van deze theorieën, met als extra voordeel dat het alternatieve manieren laat zien waarop mensen van hun eigen of andermans voeten genieten.
Hoewel we nog geen verklaring hebben, kan ik zonder moeite zeggen dat er minstens één keiharde zekerheid is over deze en alle andere fetisjen die ooit zullen bestaan:
Als je speelt met een ander persoon, moeten jullie je allebei houden aan de BDSM-regels van Safe, Sane en Consensual (veilig, verstandig en met wederzijdse instemming).
Verder geldt: tenzij het je vermogen om te functioneren aantast of de bron is van negatieve emoties zoals angst of depressie, is wat je ook fijn vindt en hoe je het ook doet, ondubbelzinnig gezond.
En zelfs als het wél tot nare gevoelens leidt, betekent dat niet dat jij slecht of kapot bent omdat je ze hebt: alleen dat je misschien hulp van een gekwalificeerde therapeut kunt overwegen om deze negativiteit te overwinnen en vervolgens mogelijk te accepteren wie je bent en waar je van geniet.
Eromheen tapdansen
Het kan ook helpen om te onthouden dat voetverering allesbehalve zeldzaam is. Sterker nog, volgens dat artikel in Men’s Health gaf maar liefst 18% van de heteroseksuele mannen aan erover te fantaseren, en dat liep op tot een indrukwekkende 21% bij homo- en biseksuele mannen.
Houd er rekening mee dat door het helaas nog steeds bestaande stigma rond voetverering deze cijfers mogelijk niet het hele plaatje laten zien. Als ik ergens van uit moet gaan, dan is het dat dit de helft, zo niet een derde, is van het werkelijke aantal mensen met dit soort verlangens. Dat zou mogelijk een manier kunnen zijn om het idee van voetspel met je partner ter sprake te brengen.
Leuke overgang, hè? Onhandig of niet, het brengt me wel bij mijn volgende punt:
Hoe kun je je naar anderen openstellen over je verlangens naar voetverering?
Zoals met alles wat met seks te maken heeft, zal jouw pad uniek zijn. Dat betekent niet dat je niet kunt kijken hoe anderen het hebben aangepakt; dit WikiHow-artikel biedt heel wat uitstekende suggesties.
Op basis van mijn eigen ervaring zou ik allereerst aanraden om de zelfacceptatie en zelfsteun te oefenen waar ik het eerder over had. Dat is niet alleen goed voor je algehele mentale gezondheid, maar als het met je partner niet goed loopt, zal het resultaat ook minder traumatisch zijn.
“Ik geloof dat als je in een liefdevolle en gezonde relatie zit, dingen als voetverering bespreken relatief makkelijk zou moeten zijn.”
Het neigt misschien wat naar de ‘woo-woo’-kant, maar ik geloof dat als je in een liefdevolle en gezonde relatie zit, het bespreken van dingen als voetverering relatief makkelijk zou moeten zijn. Niet dat er geen uitdagingen zullen zijn, maar veel minder dan zonder dit fundamentele respect voor elkaars genot en geluk.
Dit betekent niet dat je, excuseer de slechte grap, er met beide voeten tegelijk in moet springen. Begin in plaats daarvan met kleine babystapjes vooruit. Oké, genoeg daarover – over de slechte poging tot humor dan – maar het idee blijft goed:
Leg rustig uit wat je voelt, wat jou opwindt, en kijk van daaruit of je slaapkameractiviteiten kunt onderhandelen, met respect voor het comfortniveau en de eigen behoeften van je partner.
Als je single bent en op zoek naar voetverering, is de BDSM-community een goede plek om te beginnen. Het draait daar niet uitsluitend om zwepen en kettingen, maar omvat allerlei fetisjen en interesses.
Hier raad ik aan om een redelijke hoeveelheid tijd te nemen om te leren hoe de scene werkt en van daaruit manieren te vinden om mogelijk speelkameraadjes te ontmoeten. En als het extra langzaam gaat, troost je dan met de wetenschap – zoals de cijfers hierboven al aangeven – dat je met je voetfetisj absoluut niet alleen bent. Iemand vinden om plezier mee te hebben is simpelweg een kwestie van tijd en geduld.
Naar buiten treden met trots
Als ik je één ding zou mogen meegeven over voetverering, dan is het wel mijn eerdere punt: tenzij een fetisj jou of de mensen om je heen negatief beïnvloedt, geldt dat wat je ook leuk vindt – zolang het veilig, verstandig en consensueel is – des te beter.
Als er al iets is, dan zou het accepteren van dit deel van jezelf een moment van trots en een bron van zelfliefde moeten zijn. Je bent tenslotte behoorlijk dapper door je seksualiteit te gaan verkennen – en nog moediger wanneer je, gewapend met nieuw verworven zelfkennis en zelfacceptatie, de wereld intrekt op zoek naar geluk.