Toen bij mij op mijn 28e Multiple Sclerose werd vastgesteld, deed ik wat elke door social media geobsedeerde millennial zou doen: ik zocht steun op Instagram.
#DitisMS
#MSsterk
#MSvechter
Deze hashtags bleken een schat aan inzichten en advies te bevatten van de geweldige community over dove benen, hersenbeschadiging, blaasproblemen en spraakstoornissen die kunnen ontstaan wanneer mijn immuunsysteem besluit dat mijn hersenen aanvallen een uitstekend idee is. En hoewel ik me gerustgesteld en minder alleen voelde, is er één onderwerp dat ik tot op de dag van vandaag zelden voorbij zie komen – waar zijn mijn orgasmes in vredesnaam gebleven?
Multiple sclerose is een auto-immuunziekte waarbij de myeline wordt aangevallen door het immuunsysteem, wat problemen veroorzaakt bij de geleiding van informatie door het centrale zenuwstelsel. Denk aan een oude iPhone-oplader waarvan het snoer is aangevreten, waardoor de elektriciteit niet meer van het stopcontact naar je telefoon kan door de kapotte isolatie.
Daardoor kan het moeite met lopen veroorzaken, zwakte in de ledematen en in mijn geval volledig verlies van spraak, cognitieve functies en het gebruik van mijn benen. Ik heb relapsing-remitting MS, wat betekent dat ik deze vaardigheden na een aanval weer terugkrijg, maar zelfs toen ik weer liep en praatte, was mijn relatie met seks voorgoed veranderd.
Stel je voor dat je favoriete nummers op shuffle voorbij komen, en de intro maakt je helemaal enthousiast, maar net wanneer het refrein gaat inzetten – na al die anticipatie, opwinding, opbouw, verwachting en spanning… begint de intro weer opnieuw. Dit is de beste beschrijving die ik kan geven. Soms begint de intro niet eens opnieuw en crasht Spotify gewoon. Wtf is er met mijn lichaam aan de hand?
Ik ben altijd experimenteel geweest met mijn seksualiteit en open over mijn seksuele praktijken, dus om dat kwijt te raken voelde als diefstal in het volle daglicht. Nogmaals, ik verwijs je terug naar mijn vergelijking met de kapotte telefoonoplader. De signalen kunnen niet altijd goed van mijn lichaam naar mijn brein komen. Balen.
MS kan gepaard gaan met allerlei symptomen die ik persoonlijk gênant vond, van blaas- en darmproblemen tot vervormde spraak, dus waarom heeft mijn arts me niet verteld dat mijn orgasmes misschien het gesprek zouden verlaten? En waarom wil niemand het er online over hebben? Misschien is Meta-censuur hier de boosdoener, maar het is essentieel dat we mensen die dit symptoom ook hebben, begeleiden en geruststellen – niet alleen omdat het binnen de MS-community vaak voorkomt, maar ook omdat het iets is waar mensen uit alle lagen van de bevolking op een bepaald moment mee te maken kunnen krijgen. Sommige medicijnen tegen depressie en angst kunnen orgasmes ook onderdrukken, en mensen later in het leven kunnen vaak last krijgen van erectiestoornissen of een vertraagd orgasme. Het gebeurt.
Hoe frustrerend ook, ik heb gemerkt dat mijn ontbrekende O me tot een paar behoorlijk inzichtelijke ontdekkingen over mijn relatie met seks heeft gebracht. Allereerst was er radicale eerlijkheid met elke nieuwe partner die ik had. Het was altijd een tikkeltje ongemakkelijk om te zeggen: “_Ik kom misschien niet klaar, maar ik beloof dat ik geniet en nee, het is niet jouw schuld._” Eerlijk en kwetsbaar zijn met je partner kan jullie alleen maar dichter bij elkaar brengen (en als ze daar een probleem mee hebben, is het een geweldige manier om de zwakken eruit te filteren. Dankjewel, volgende).
Dit probleem moedigde me ook aan om allerlei verschillende dingen te proberen op seksgebied, zoals BDSM-spel en het verkennen van nieuwe sensaties, speeltjes en praktijken. Ik ging van behoorlijk ‘vanilla’ naar genieten van mijn sub/dom-relatie, sensation play en masturbatietechnieken. Ik breidde mijn collectie speeltjes uit en heb nu mijn favorieten die helpen op dagen dat mijn gevoel verminderd is, en ik zou iedereen aanraden dit te doen – of je nu een beperking hebt of niet!
Uiteindelijk is het belangrijkste dat ik uit dit proces heb geleerd, dat je de reis moet waarderen en niet de bestemming. Ja, orgasmes zijn fantastisch; wie houdt er niet van een teenkrullend hoogtepunt? Maar als je relatie met orgasmes wat ingewikkeld wordt, is het heel makkelijk om druk te leggen op het krijgen van een orgasme elke keer dat je seks hebt of masturbeert, je partner de schuld te geven of, erger nog, jezelf. Ik heb persoonlijk gemerkt dat als ik niet naar mijn O zoek, hij mij vindt.
Orgasmes hoeven niet de grote finishlijn van intimiteit te zijn. Dat is sowieso een heel heteronormatief ideaal dat niet alleen achterhaald is, maar ook saai. Dus vertraag, adem, en geniet van het moment. Je staat er niet alleen voor.
