In het schone Verona betoogt Julia dat namen niet belangrijk zijn. Ze is wanhopig om de luisteraar – of zichzelf – ervan te overtuigen dat Romeo’s familienaam geen barrière voor hun liefde mag zijn. Zoals we allemaal weten, kan die eerste verliefdheid pijnlijk zijn.
Wat zit er in een naam? Een roos zou net zo zoet ruiken als ze anders heette.
Het punt is: ze had ongelijk. Namen doen ertoe. Als ze er niet toe deden, zouden we geen discussies hebben over de vraag of namen na een huwelijk veranderd moeten worden. Mensen zouden zich niet het hoofd breken over namen voor hun kinderen, of bedrijven over namen voor hun producten. Volgens het bijbelse boek Genesis had Adam macht over de dieren omdat hij het recht kreeg om ze een naam te geven.
Als namen er niet toe deden, zou ik dit niet onder een pseudoniem schrijven.
In het algemeen geldt: woorden doen ertoe. We kiezen onze woorden heel zorgvuldig vanwege de impact die ze hebben. Als we dat verkeerd doen – door slordigheid, doordat we ons publiek niet meenemen, of doordat we de context verkeerd inschatten – zijn we er kapot van dat we verkeerd begrepen kunnen worden. Dat zou zelfs zo zijn als we onze woorden perfect nauwkeurig kozen. Ter illustratie: vanavond kijk ik ernaar uit om een segment spierweefsel van het lijk van een onvolwassen, gecastreerde stier te eten.
Daar. Een knippering, misschien een gedempt geluid van afkeer. Alleen maar omdat ik een biefstuk ga eten. En dat komt niet alleen van vegetariërs of veganisten, van wie sommigen dat dieet volgen omdat ze geen eufemismen willen gebruiken om het eten dat ze eten te beschrijven; zelfs enthousiaste vleeseters kunnen die omschrijving een beetje schokkend vinden.
Dezelfde seksuele handeling kan op zoveel manieren worden beschreven
De woorden die we gebruiken als we praten of schrijven over onze andere verlangens zeggen veel. De taal die in een klaslokaal wordt gebruikt, of door een ouder tegen een kind, of een arts tegen een patiënt, is heel anders dan wat je misschien in de slaapkamer zou gebruiken. Of misschien ook niet: als iemand van medische rollenspellen houdt, kunnen klinische woorden de sfeer op een heel opwindende manier neerzetten.
Zelfs als we ons beperken tot slang, hebben verschillende woorden totaal verschillende connotaties. Sommige daarvan hangen af van waar we zijn, en polysemie – waarbij hetzelfde woord in verschillende contexten iets anders betekent – zorgt voor eindeloze verwarring wanneer een naïeve Brit een Amerikaan vraagt of hij een ‘bum a fag’ mag. Ik vermoed dat Austin Powers: The Spy Who Fucked Me het moeilijk had gekregen om in de bioscoop te komen.
Zelfs privé, tussen partners, doen woorden ertoe. Hoe reageren ze op verschillende termen voor hun lichaam, of dat van jou? Veel anatomische scheldwoorden worden natuurlijk als belediging gebruikt, wat betekent dat er veel persoonlijke of sociale bagage mee kan spelen. Dezelfde handeling kan op zoveel manieren worden beschreven, en die variaties veranderen hoe we die ervaren. Ze kunnen ons gretig en enthousiast maken, of zo’n afknapper zijn dat de scène met piepende remmen tot stilstand komt. Variaties in taal hebben een veel groter effect dan relatief kleine veranderingen in de grootte of positie van de gebruikte speeltjes.
Probeer deze verschillende beschrijvingen van dezelfde handeling eens uit
‘Ik ga dit in uw anus inbrengen, meneer Smith.’
‘Ik zou dit speeltje graag gebruiken om je prostaat te verkennen.’
‘Het is tijd om te voelen hoe deze dildo in je kont aanvoelt.’
‘Ik neuk je gaatje met mijn siliconen lul.’
Bij seks zijn het vaak de woorden, niet de sensaties of handelingen, die intimiderend zijn. Dat komt doordat ze de toon zetten en je aan jezelf doen twijfelen. Moet de partner die bovenop ligt altijd dominant zijn? Wanneer verandert iemand stevig vasthouden in iemand bewust en consensueel neerdrukken? Moet je een penis hebben – of een pik, lul of fluit – om iemand te kunnen neuken?
Daarom kunnen dirty talk, seksberichtjes of erotica schrijven zo intens zijn. We beseffen hoeveel woorden uitmaken. Glimlachen bij de koffie met een vriend(in) terwijl je zegt dat je partner geweldig is in plagen tot je het niet meer kunt ophouden, is één ding; diezelfde partner vertellen dat je geniet van bondage en onthouding, terwijl je weigert hem of haar aan te kijken, is heel anders. Alleen bij dat laatste krijg je het gevoel dat je je moet verontschuldigen.
‘Raak die lul aan alsof je het meent’
“Ik zou het zó opwindend vinden om te zien hoe je jezelf aanraakt.” Een compliment en een hint van haar voorkeuren. Vergelijk dat met een directe vraag: “Wil je jezelf klaarmaken terwijl ik toekijk?”. Ook het specificeren van anatomie maakt verschil. “Streel je pik, maak me geil.” Die laatste woorden maken het ook tot een instructie. Er is hier geen ‘alsjeblieft’, alleen de verwachting dat dit voor háár is, ook al is het mijn lichaam dat wordt aangeraakt. En nog een stap verder: “Je gaat nu een show voor me opvoeren. Raak die lul aan alsof je het meent.” Geobjectiveerd worden is nog een extra boost voor de intensiteit. “Ik ga toekijken hoe je die harde lul bewerkt, maar onthoud: sletjes komen niet zonder toestemming.”
Zoals altijd zijn de extremen niet het interessantst – de woorden die je altijd opwinden, of de woorden die dat nooit doen. Wat fascinerend is, zijn de woorden en ideeën die je soms opwinden, of dat nu betekent dat je hard wordt of nat. Het kan verhelderend zijn om te onderzoeken wat het verschil maakt, en hoe je die aspecten in je spel kunt verwerken. Dat kan betekenen dat je woorden en beschrijvingen zoekt die minder bedreigend zijn, zodat je nieuwe dingen kunt uitproberen zonder angst. Of het kan gaan om het vinden van geladen uitdrukkingen die iets milds veranderen in een intense of verboden ervaring.
Wat je ook doet, hoe je ze ook noemt, zorg dat je rozen hebt. En bied niemand je excuses aan.
James Mycroft was al fan van Sherlock Holmes voordat Benedict Cumberbatch hem weer cool maakte. Hij leest, schrijft en houdt van adrenalinesporten, inclusief die in de slaapkamer. Helaas is hij in het echte leven een stuk minder interessant dan online.