Ooit gehoord van teelbal-torsie? Niet veel mensen hebben dat, maar het is een aandoening waarbij de zaadstreng, die de bloedtoevoer naar de teelbal verzorgt, draait en in de knoop raakt. Het is een medisch noodgeval, veroorzaakt extreme pijn en vereist onmiddellijke chirurgie om te corrigeren, zodat de teelbal behouden kan blijven.
En nee, toen ik het op mijn veertiende kreeg (het komt het meest voor bij 12- tot 18-jarigen), had ik er ook nog nooit van gehoord. Het ene moment genoot ik van het begin van de schoolvakantie en keek ik uit naar Kerstmis, het volgende moment had ik een ondraaglijke pijn in mijn teelbal, zo erg dat ik niet lang in dezelfde houding kon blijven en af en toe moest overgeven.
Wat volgde was een van de ergste dagen van mijn leven. Ik werd naar de eerste hulp gebracht, overgeplaatst naar een naburig ziekenhuis en uiteindelijk met spoed geopereerd om mijn teelbal te redden. Toen ik na de operatie rechtop in mijn ziekenhuisbed zat en toast at, voelde het onwerkelijk. Nog meer toen ik later die dag werd ontslagen, met een beschermend tuigje om mijn scrotum, en te horen kreeg dat ik een paar weken niet mocht masturberen.
Uiteindelijk bleek dat ik iets had dat een ‘bell-clapper deformity’ heet (de gebruikelijke oorzaak van een teelbaltorsie), waarbij de testikels niet goed aan het scrotum vastzitten, waardoor ze meer bewegen dan zou moeten en gemakkelijk kunnen draaien. Het treft elk jaar één op de paar duizend mannen, maar we horen er niet vaak over.
Teelbal-torsie en mentale gezondheid
Tijdens mijn herstel kon ik me lichamelijk niet te veel inspannen. Dat betekende dat ik niet fit kon blijven zoals ik gewend was, en natuurlijk kon ik ook niet masturberen – niet de beste situatie voor een puberjongen. Uiteindelijk ging ik toch overstag en probeerde ik voorzichtig te masturberen, waarna ik later die dag bloed in mijn urine aantrof, en dat maakte aan dat plan een eind. Maar binnen een paar weken was ik lichamelijk hersteld en kon ik de normale gang van zaken hervatten. De mentale effecten bleven echter veel langer hangen.
Als ik erop terugkijk, was dit ongeveer de tijd dat ik symptomen van depressie en angst ontwikkelde, waar ik tot op de dag van vandaag mee leef. De puberteit is al moeilijk genoeg zonder daar teelbaltorsie bovenop te gooien, en als jonge man riep het vragen op over mijn gevoel van mannelijkheid – vragen die ik toen niet kon beantwoorden. Ben ik een ‘normale’ man? Ben ik mannelijk genoeg? Ben ik ‘minder man’? Zeker omdat ik rond die tijd ook begon te beseffen dat ik niet 100% hetero was.
Ik zie teelbaltorsie niet als de wortel van mijn mentale gezondheidsproblemen, maar het had zeker een enorme impact, eentje die ik jaren niet van me af kon schudden. Ik was een behoorlijk onzekere tiener, en dit alles tegelijk voelde als een flinke dreun. Er zijn bepaalde ervaringen en mijlpalen waar je tijdens het opgroeien goed op voorbereid bent, maar omdat teelbaltorsie voor mij uit het niets kwam, was het iets waarop ik me niet kon voorbereiden.
Teelbaltorsie en je seksleven
Een jaar of twee na de operatie begon ik vriendinnen te krijgen en seksueel actief te worden. Toch was ik paranoïde dat ik mijn testikels verder zou beschadigen – voor mij voelde het alsof ze een tikkende tijdbom waren die elk moment weer kon draaien. Diep vanbinnen wist ik dat een tweede keer teelbaltorsie over het algemeen onwaarschijnlijk is, omdat een deel van de operatie erop gericht was mijn testikels ‘op hun plek’ vast te zetten. Maar ik aarzelde nog steeds om mijn maagdelijkheid te verliezen, juist op een moment dat het voelde alsof al mijn vrienden seks hadden. Maagd zijn toen ik naar de universiteit vertrok was gênant, net als spelletjes als ‘Ik heb nog nooit’ spelen en verteerd worden door de angst dat mensen me extreem braaf zouden vinden.
Het duurde tot ik 19 was voordat ik daadwerkelijk seks had, en niet verrassend gebeurde er niets heel spectaculairs. Er viel een enorme last van mijn schouders en het voelde alsof ik de hele kwestie eindelijk kon afsluiten. Het heeft echter bijna vijf jaar gekost om zover te komen, en dat besloeg het grootste deel van mijn tienerjaren.
Zou ik er beter mee zijn omgegaan achteraf als er meer over de aandoening geschreven was? Absoluut – en toen ik de beproeving later aan mensen vertelde, zeiden een paar van hen dat hun partner, broer, zoon of vriend ook een torsio testis had meegemaakt. Het treft meer mensen dan je denkt.
Kun je ejaculeren bij een teelbal-torsie?
In theorie kun je nog steeds ejaculeren met een teelbaltorsie. Maar je zult zoveel pijn hebben dat ejaculatie het laatste is waar je je druk om maakt. Zoals ik al zei, kon ik een paar weken niet masturberen als onderdeel van het genezingsproces, maar er is niets aan teelbaltorsie zelf dat er direct voor zorgt dat je niet kunt ejaculeren.
Kan masturbatie teelbaltorsie veroorzaken?
Ik maakte me een beetje zorgen dat mijn torsie door masturbatie was veroorzaakt, maar het is onwaarschijnlijk dat masturbatie teelbaltorsie veroorzaakt. Het kan optreden na zware lichamelijke inspanning, en studies suggereren dat de rotatie van de testikels tijdens ejaculatie de kans op een torsie kan vergroten. Het is echter een klein risico waar je je waarschijnlijk niet druk om hoeft te maken.
Blijf veilig masturberen – dus niet te heftig – en dan hoef je je geen zorgen te maken over teelbaltorsie. Mocht het toch om wat voor reden dan ook gebeuren, dan is dat niet het einde van de wereld. Op dat moment was ik bang, maar ik was pas 14. Het belangrijkste om te onthouden is dat het, ondanks de pijn, niet levensbedreigend is. Doe het rustig aan als het gebeurt en wees niet bang om open te zijn over je ervaring.