Wat is dysorgasmie?
Dysorgasmie is pijn in de buik of het bekkengebied tijdens of direct nadat je een orgasme bereikt. Niet te verwarren met pijn tijdens penetratieve seks (dyspareunie); dysorgasmie is pijn die alleen optreedt op het moment van het orgasme, of dat nu clitoraal is of anderszins.
De manier waarop ik dysorgasmie ervoer, was als een intense pijn die me plotseling bij het orgasme trof en snel in kracht toenam tot ik dubbelgevouwen zat en huilde van de pijn. Denk aan de ergste menstruatiekrampen die je ooit hebt gehad, en stel je dan voor dat ze ineens opkomen. De pijn bleef een paar minuten in mijn onderbuik voordat hij zich naar achteren begon te verspreiden, door mijn bekken en richting mijn endeldarm, wat vervolgens leidde tot een aanval van diarree die nog een paar minuten duurde voordat de pijn langzaam wegtrok. De hele ervaring duurde ergens tussen de 15 en 30 minuten. Een kortstondige maar intens pijnlijke episode.
De symptomen waar verschillende vulva-eigenaars mee te maken krijgen lijken, voor zover ik uit online fora heb opgemaakt, behoorlijk op elkaar, maar de intensiteit van de krampen en de duur van de pijn verschillen enorm per persoon. Sommige mensen lijken ook alleen buikkrampen te hebben, terwijl bij mij de pijn naar achteren trok en diarree veroorzaakte. Ik heb nog nooit een penis-eigenaar gekend die hetzelfde probleem had, maar volgens Healthline doen ze dat zeker. Dysorgasmie als erkende stoornis leek niet eens te bestaan toen ik er voor het eerst aan begon te lijden, begin dertig, wat het tot een heel beangstigende en verwarrende ervaring maakte.
Kunnen artsen helpen bij pijnlijke orgasmes?
Volgens Healthline, problemen met orgasme komen vrij vaak voor en treffen waarschijnlijk meer dan 20 procent van de vrouwen. Dit artikel van She Knows spreekt dat cijfer tegen, en citeert een gynaecoloog die zegt dat dysorgasmie nog steeds zeldzaam is en dat er geen behandelingen zijn voor de aandoening zelf. Het lijkt erop dat er binnen de medische wereld veel verwarring over dit probleem bestaat!
Er is een breed scala aan oorzaken van dysorgasmie bekend, waaronder aandoeningen aan baarmoeder of blaas, eierstokcysten, endometriose en bekkenontstekingsziekte. Toen ik echter hulp zocht bij de Britse gezondheidszorg, werd geen van deze zaken onderzocht. Aanvankelijk zei een verpleegkundige van de NHS-hulplijn dat mijn hevige pijn waarschijnlijk gewoon mijn samentrekkende spieren waren, omdat ‘ze misschien niet zo vaak gebruikt worden’. Ik zei dat dat niet klopte, omdat ik regelmatig orgasmes had, maar daar had ze geen antwoord op. Na een tijdje was ze het duidelijk zat en klonk het alsof ze het gesprek wilde beëindigen, omdat er geen oplossing was voor een probleem dat ik volgens haar duidelijk niet had.
Ik bleef klachten houden en meldde het bij mijn arts, die me testte op chlamydia en gonorroe; beide resultaten waren negatief. De arts kwam er niet meer op terug en verwees me ook niet naar het ziekenhuis voor andere onderzoeken. Toen de problemen aanhielden, noemde ik het nog eens bij een verpleegkundige in mijn huisartsenpraktijk, die opnieuw voorstelde om me op chlamydia te testen. Ik legde uit dat dat al was gedaan, waarop ze eigenlijk alleen haar schouders ophaalde, zei hoe vreemd het was en het daarbij liet. Ik moet toegeven dat ik er zelf ook niet op doorvroeg; ik was toen nog vrij jong en niet zo proactief als nu.
De impact van dysorgasmie op de mentale gezondheid
Artikelen over dysorgasmie geven allemaal aan dat er ook emotionele of psychologische oorzaken voor de aandoening kunnen zijn. Ik heb zelf nooit seksueel trauma meegemaakt (niet in dit leven in elk geval) en op het moment dat ik pijnlijke orgasmes ontwikkelde, leek ik geen andere psychische aandoening te hebben die daaraan had kunnen bijdragen. Maar de aandoening hebben en geen steun krijgen, heeft op zichzelf psychische problemen veroorzaakt. Nauwelijks steun krijgen van mijn arts en destijds niets op internet kunnen vinden, zorgde voor gevoelens van isolement en ongelukkig zijn.
Dysorgasmie had ook invloed op mijn relatie met mijn man. Het was niet de penetratie die pijn deed, maar het orgasme, maar als je je niet kunt ontspannen en echt van seks kunt genieten, krijg je al snel het gevoel: wat heeft het voor zin? Mijn man wilde me graag plezieren, maar ik liet het niet toe omdat ik wist hoeveel pijn ik erna zou hebben, en dat ging zeven jaar zo door. Het beïnvloedde ook mijn tijd alleen, want opnieuw: wat heeft masturbatie voor zin als je jezelf geen orgasme kunt toestaan? Dat had weer een domino-effect op mijn mentale welzijn, omdat ik het gevoel had dat er iets mis met me was, maar niemand leek te weten wat. Dus leed ik in stilte.
Hoe genees je pijnlijke orgasmes?
Dus hoe heb ik mezelf genezen? Via een Bowen-therapeut! Ik ging op dat moment naar een therapeut voor lage rugpijn, maar ik heb haar in vertrouwen verteld over mijn aandoening en zij paste Bowen toe rond dat gebied in de hoop dat het zou helpen. Het hielp niet, maar de therapeut wel, omdat ze daadwerkelijk interesse toonde in mijn aandoening en luisterde naar wat ik erover zei, om me te helpen uitzoeken wat de oorzaak zou kunnen zijn.
Ze vroeg naar mijn menstruaties en ik legde uit dat ik de anticonceptiepil slik en de strip vaak doorneem, zodat ik niet zo vaak ongesteld word. Dat doe ik al jaren, en ik heb mijn huisarts meer dan eens gevraagd of dat wel veilig is. Hun antwoord is altijd geweest dat het veilig is, omdat je geen ‘echte’ menstruatie hebt als je een orale anticonceptiepil slikt. Dus als je alleen nep-menstruaties hebt, is er geen kwaad in het doorslikken van de strips en geen regelmatige (d.w.z. driewekelijkse) stopweek nemen.
Mijn Bowen-therapeut stelde voor dat ik een pauze van zeven dagen zou nemen, en daarna misschien nog een, om weer in een soort ritme te komen. Het was het proberen waard om van de pijn af te komen, dus dat deed ik. En mijn dysorgasmie verdween! Vrijwel van de ene op de andere dag! Tot nu toe heb ik geen pijnlijke orgasmes meer gehad, en dat is alweer een paar jaar geleden. Wat een enorme opluchting!
De oorzaken van dysorgasmie verschillen per persoon, maar voor mij was het simpelweg mijn anticonceptiepil, Microgynon. Ik slik de pil al meer dan 20 jaar en nam haar consequent in gedurende de periode dat ik last had van dysorgasmie. Mijn artsen weten heel goed welke pil ik gebruik, dus waarom hebben ze daar niet naar gekeken toen ik over de pijn klaagde?
Geef niet op als je last hebt van pijnlijke orgasmes
Als je plezier in seks en klaarkomen wordt beïnvloed, is dat niet oké en moet je met een gerust hart naar je huisarts kunnen gaan in de wetenschap dat die je zal helpen. Maar tenzij je moeite hebt om zwanger te worden, lijken artsen vaak niet geïnteresseerd. Het is belangrijk dat mensen die lijden het gevoel hebben dat er naar hen geluisterd wordt en dat iemand hen serieus neemt. Dus wat kunnen we doen?
Nou, de NHS kan heel wat doen, en hoe meer patiënten aandringen op degelijk onderzoek en behandeling, hoe meer zij zullen leren. Als individuen kunnen we meer praten, het nieuws verspreiden, artikelen over seksuele aandoeningen delen – ook als we er zelf niet aan lijden, zorg dat het nieuws de wereld in gaat! Tegenwoordig zien we vaak posts op sociale media over psychische aandoeningen (hoera!) terwijl we vechten om het stigma te beëindigen, en we zijn aan het winnen. Laten we dus hetzelfde doen met seksuele aandoeningen en helpen ook dat stigma te doorbreken.
Als je iemand kent die lijdt, spoor diegene dan alsjeblieft aan om met de huisarts te praten en neem ‘er is niets met u aan de hand’ niet als antwoord!
_Petra Pan is een dertiger, panseksueel en gek op adultproducten en lingerie. Ze blogt ook over seks en welzijn._