Hoi Hot Octopuss-fans, hier is Kelly Perks-Bevington weer… Een paar maanden geleden schreef ik voor Hot Octopuss over seks en mijn handicap en ze hebben me gevraagd terug te komen voor een tweede stuk. Dit keer is het een beetje anders, en een beetje onverwacht! Deze blog gaat helemaal over opnieuw de datingwereld instappen – en daten als gehandicapte vrouw. Ik ga je niet vervelen met mijn relatiestatus, maar laten we het erop houden dat… ‘het ingewikkeld is’.
Na VEEL lange relaties, een huwelijk en een open relatie, vond ik het idee om weer te gaan daten behoorlijk intimiderend, maar tegelijkertijd was ik ook best opgewonden. Ik ben altijd superflirterig en extravert geweest, en ik wil in een club altijd met IEDEREEN praten, dus het vooruitzicht om dat ineens ‘te mogen’ vond ik echt, echt heel aantrekkelijk.
Maar! In het moderne tijdperk van internetdaten lijkt mijn vreemde-mens-in-een-bar-fantasie ver weg. Tegenwoordig blader je letterlijk online door potentiële sekspartners zoals je door de site van een kledingwinkel scrolt, op zoek naar de PERFECTE, prachtige, veelzijdige jumpsuit (maar in werkelijkheid krijg je vaak iets dat super slecht zit en alleen maar irritant is als je moet plassen). Ik wilde echt niet dat mijn ervaringen op Tinder net zo ongemakkelijk en teleurstellend zouden worden.
Maar plot twist! Mijn ervaring met online daten als gehandicapte vrouw is tot nu toe juist GEWELDIG geweest! Ik heb zoveel leuke mensen ontmoet en gesproken, en het is echt supertherapeutisch geweest. Dus hier zijn een paar van mijn gedachten na een paar maanden terug op de datingscene:
1) Moet je je beperking vermelden in je datingprofiel?,
Dit is een voortdurende discussie onder mijn gehandicapte vrienden. Moet je elke verwijzing naar je beperking achterhouden tot nadat je met iemand aan de praat bent geraakt, zodat diegene de kans krijgt om jou zonder vooroordelen te leren kennen? Het is heel erg een kwestie van persoonlijke voorkeur, maar ik vermeld het ALTIJD in mijn profiel, en op mijn profielfoto’s sta ik in mijn rolstoel. Simpelweg omdat ik dat ongemakkelijke ‘voordat we afspreken, moet ik je nog iets vertellen…’-gesprek echt niet fijn vind.
Verderop in het contact doe ik altijd nog even een check-in, zeker als iemand mijn rolstoel helemaal niet genoemd heeft, gewoon om zeker te weten dat ze het wel gezien hebben en erover nagedacht hebben, maar tot nu toe zijn die gesprekken heel goed verlopen.
Deze nieuwe ervaring heeft voor mij eigenlijk bevestigd dat persoonlijkheid, drive en natuurlijk uiterlijk vaak belangrijker zijn dan de vraag of iemand functionerende benen heeft, en dat is ZO VERNIEUWEND! Het is fijn om gezien te worden als IK, in plaats van als ‘het meisje in de rolstoel’, wat óók een deel van mij is, maar niet het belangrijkste deel.
2) Ik voel niet langer de behoefte om mezelf seksueel te bewijzen
Het is een enorme strijd om je seksueel te voelen, zeker als je een beperking hebt, en dat is iets waar ik heel lang mee geworsteld heb – maar gelukkig heb ik dat overwonnen. De drang om mezelf als seksueel wezen te bewijzen toen ik jong was, was zó sterk (je kunt er meer over lezen in mijn laatste gastblog voor Hot Octopuss) en ik ben zó dankbaar dat ik die behoefte nu niet meer voel.
Als ik nu iemand ontmoet, ben ik volledig mezelf en praat ik open over mijn behoeften, seksueel en anderszins. Als diegene bereid is me te helpen staan en me te verplaatsen, en ik me veilig voel, is dat meestal een goed teken dat we chemie gaan hebben.
3) Tinder zit niet alleen maar vol creeps!
Als gehandicapt meisje op Tinder verwachtte ik eerlijk gezegd dat ik alleen maar overspoeld zou worden met creeps, maar eigenlijk heb ik een paar heel aantrekkelijke en verrassend normale mensen ontmoet! Sommigen vragen naar mijn rolstoel, sommigen niet, allebei is prima. Ik praat graag over mijn stoel en ik vertel mensen graag over mijn handicap. Voor het eerst maakte ook iemand mijn rolstoel onderdeel van het sexten, wat me in eerste instantie enorm overviel, maar eerlijk gezegd waardeerde ik de moeite… en het was HEET.
Het lijkt erop dat de dingen sinds ik begon met daten wat progressiever zijn geworden. Natuurlijk krijg ik nog steeds onwetende vragen en soms medelijden, maar voor mij draait dat om een gebrek aan kennis. Ik stuur iemand met alle liefde alinea na alinea om uit te leggen waarom hij of zij een verkeerd beeld heeft van mijn leven en waarom diegene zijn of haar horizon moet verbreden.
Ik had letterlijk iemand op Tinder die met mij GEMATCHT had, die zei: ‘Ik zou het vreselijk vinden om in jouw situatie te zitten, ik weet niet wat ik zou doen als ik niet kon lopen’! Op dat moment zei ik tegen hem: ‘Heb geen medelijden met me, mijn leven is geweldig…’ en nog veel meer. Het veranderde zijn kijk niet echt, maar ik zou het onmogelijk vinden om niet op zo’n uitspraak te reageren.
4) Sommige mannen staan te popelen om te leren
Ik heb het geluk gehad een paar geweldige mannen te ontmoeten; één in het bijzonder was tijdens het gesprek over mijn rolstoel echt fantastisch, en toen we elkaar ontmoetten, raakte hij er niet van in de war toen ik om hulp met mijn stoel vroeg. Sterker nog, hij wilde graag leren, en misschien vertaalde die bereidheid zich ook naar de slaapkamer, want het was een van de beste keren seks die ik ooit heb gehad.
Open zijn en communiceren is zo’n belangrijk onderdeel van elke relatie, zeker een seksuele, en ik merk altijd dat als je die ‘ongemakkelijke’ gesprekken aan het begin voert, er later meer ruimte in je hoofd overblijft om echt van elkaar te genieten, en dat is voor mij absoluut noodzakelijk.
Dus, samenvattend: tot nu toe geniet ik van het singleleven! Ik geniet van de tijd met mezelf (en mijn Hot Octopuss-producten, waaronder de gloednieuwe DiGiT) – daarover binnenkort meer – en met andere mensen. En ik hoop jullie snel te kunnen bijpraten over de volgende fase van deze geweldige, spannende reis.