“Het leek op dat moment een goed idee.”
“Nou, zo had dat dus niet moeten gaan.”
“Hm.”
De kans is groot dat je geen onbekende bent met bovenstaande uitspraken als je ooit iets nieuws hebt geprobeerd, of dat nu in de dungeon of in de slaapkamer was. In werkelijkheid verlopen nieuwe scènes zelden zoals gepland. Hier zijn enkele tips om met BDSM‑problemen om te gaan.
Neem je gevoelens serieus
Gun jezelf wat tijd na de scène om in contact te komen met je ervaring. Wat voelde je tijdens de scène? In plaats van het te bestempelen als een mislukte proef, kun je het beter zien als een leermoment. We zijn altijd aan het leren en hopelijk altijd aan het verbeteren. Constructieve reflectie is onderdeel van dat proces.
“Ik-boodschappen” zijn cruciaal om je gevoelens te herkennen, toe te eigenen en te communiceren. Vervang “Het was echt kut toen jij dat deed” door: “Toen je me met dat ene ding sloeg, schrok ik. Ook al hadden we afgesproken het te proberen, ik werd uit mijn headspace gehaald en wist niet hoe ik ermee om moest gaan.”
Geen schaamte
Schaamte heeft geen plaats in BDSM. (Behalve dan wanneer er met toestemming mee wordt gespeeld als onderdeel van een vernederingsscène.) Maar buiten de scène om: beschuldig jezelf of je partner niet.
Laten we eerlijk zijn; dit gaat over volwassenen die spelen! Onze spelletjes kunnen smerig of duivels van aard zijn, maar het blijven spelletjes.
Check deze mindset regelmatig tijdens je reflectie. Benader je experimenten en nieuwsgierigheden met mildheid; lach erom als het kan! Het is oké dat je stoute dingen wilt doen waar je voorouders zich in hun graf bij zouden omdraaien. Sterker nog, het is fantastisch. Missers en onverwachte wendingen horen er gewoon bij. Juist de imperfectie maakt het perfect.
Vaak is het benoemen van het gevoel al genoeg om het op te lossen. Bedenk de kracht van zeggen: “Eerlijk gezegd schaamde ik me erg toen ons anale spelletje rommelig werd. Onder alles was ik bang dat je me niet meer sexy zou vinden.”
Of: “Toen mijn rug het begaf, voelde ik me zo’n waardeloze dom. Hoe moet ik de wereld van mijn sub op zijn kop zetten als ik niet eens een flogging-scène volhoud?” De liefdevolle partner zal op zulke kwetsbare ontboezemingen reageren met compassie en begrip.
Geen schuldvragen
Schuld is giftig. Punt. Als je jezelf de schuld geeft, doe je jezelf pijn. Als je je partner de schuld geeft, doe je je partner pijn. Schuld heeft geen plek in constructieve gesprekken.
Er is een verschil tussen schuld en iemand aanspreken op een grensoverschrijding. Schuld klinkt als: “Het is jouw schuld dat deze scène waardeloos was,” of “Ik kan niet geloven dat je me dat hebt laten doen.” Iemand aanspreken klinkt als: “Dit waren onze afspraken, maar dit is wat je deed. Ik wil graag dat we op één lijn komen over wat er is gebeurd.”
Vraag jezelf af: probeer je je partner op een bepaalde manier te laten voelen? Of probeer je tot begrip te komen?
Zullen we het nog een keer proberen?
Gun jezelf en je partner ruim de tijd om over jullie gevoelens na te denken. Haal terug wat je in eerste instantie aantrok in het idee van de scène. Was het een specifieke sensatie of machtsdynamiek die je wilde proberen? Was het een kink waarvan je had gezien dat anderen ervan genoten? Of hoopte je uiteindelijk jullie band als koppel te versterken?
Zodra de lucht tussen jullie is geklaard, ben je klaar om de vraag te stellen: Willen we dit nog een keer proberen?
Het is oké om ja, nee of ik weet het niet te zeggen. Het is oké om het onderwerp te parkeren en later opnieuw op te pakken. Vaker wel dan niet is het antwoord ja, als… De als’en zijn waar het gesprek constructief en zelfs creatief wordt. Als’en kunnen klinken als: “Ik wil het nog eens proberen, als je me een waarschuwing geeft voordat je ________,” of “Ik wil het nog eens proberen zodra we input hebben gekregen van je mentor.”
Maak gebruik van je hulpmiddelen
Mentoren en community kunnen echt je redding zijn als het om BDSM-problemen gaat. Post in forums (met respect voor de identiteit van je partner) en vraag aan vrienden: “Heb jij ooit zoiets meegemaakt? Heb je advies?” Het kan ongelooflijk geruststellend zijn om de stem van iemand anders zijn verhaal te horen delen, zeker van iemand voor wie dit allemaal vrij normaal is.