Vrijdag 17 januari 2020 is International Fetish Day. Dit evenement bestaat nu 13 jaar: het werd voor het eerst in het Verenigd Koninkrijk gevierd als ‘National Fetish Day’ in september 2008, voordat het in 2009 verschoof naar de derde vrijdag van het jaar en wereldwijd ging.
Wat is een fetisj eigenlijk?
Het Cambridge English Dictionary definieert een fetisj als “a sexual interest in an object or a part of the body apart from the sexual organs”. Hoewel dat technisch klopt, vind ik deze definitie onvolledig. Hij is echter wel beter dan de vreselijk veroordelende definitie van Merriam-Webster: “an object or bodily part whose real or fantasied presence is psychologically necessary for sexual gratification and that is an object of fixation to the extent that it may interfere with complete sexual expression”. Bah.
Voor dit stuk stel ik een alternatieve basisdefinitie voor: een fetisj (of kink) is een intense seksuele interesse in een specifiek object, een bepaalde activiteit, een lichaamsdeel of een scenario. Enkele van de meer voorkomende kinks en fetisjen zijn bondage (iemand vastbinden/vastgebonden worden), spanking of impactspel (iemand slaan/geslagen worden), powerplay (dominant of onderdanig zijn in een seksuele context), crossdressing (meestal een cisgender man die zich kleedt in typisch vrouwelijk gecodeerde kleding) en voetfetisjisme – maar de lijst is eindeloos.
Oké, maar… een dag om kinky seks te vieren? Waarom!?
International Fetish Day (of World Fetish Day) draait om veel meer dan alleen het vieren van kinky seks.
Er rust helaas nog steeds een enorme stigma op fetisj, kink en BDSM (BDSM is een acroniem voor bondage/discipline, dominantie/submissie en sadisme/masochisme). Kink is juridisch geen beschermde status, wat betekent dat iemand in theorie gediscrimineerd kan worden (ook op het gebied van werk, huisvesting, echtscheidingsregelingen en voogdij over kinderen) om niets anders dan zijn of haar privé‑seksuele voorkeuren.
International Fetish Day is ontstaan als reactie op de Britse wetgeving rond ‘extreme pornografie’, ingevoerd eind 2008 en begin 2009. Deze wetten maakten het strafbaar om bepaalde soorten pornografie te maken, te verspreiden en in bezit te hebben, waaronder beeldmateriaal waarop instemmende volwassenen te zien zijn die handelingen verrichten die legaal zijn om uit te voeren.
Deze wetten werden deels ingevoerd als reactie op de moord op Jane Longhurst in 2003, waarin de aanklager stelde dat het bekijken van extreme porno door de moordenaar tot de daad had geleid. Veel leden van de BDSM- en fetisjgemeenschap vonden de wetten zowel oneerlijk – omdat ze discrimineerden tegen instemmende volwassenen die zich bezighielden met randseksuele activiteiten – als onlogisch, omdat ze het in feite legaal maakten om bepaalde activiteiten uit te voeren… maar illegaal om er foto’s van te maken. National Fetish Day en later International Fetish Day ontstonden als directe reactie op wat algemeen werd gezien als slecht doordachte, inconsistente en discriminerende wetgeving. In januari 2009, journalist Symon Hill schreef in de *Guardian*: “De drempel ligt zó laag dat, als je het letterlijk neemt, het ertoe kan leiden dat een stel dat een foto maakt van hun wederzijdse (en legale) seksuele activiteit gearresteerd wordt voor het bezit van die foto.”
Op vrijwel dezelfde manier waarop Pride protesteert tegen de marginalisering van LHBTQ-mensen, is International Fetish Day een reactie op en protest tegen degenen die mensen willen marginaliseren, mishandelen en criminaliseren vanwege hun slachtofferloze, consensuele seksuele praktijken.
Hoe wordt World Fetish Day eigenlijk gevierd?
De ‘Perverts Wear Purple’-beweging was een vroege vorm van Fetish Day-vieringen en stelde voor dat leden van de BDSM- en fetisjgemeenschappen die dag een paarse kledingstuk zouden dragen. De International Fetish Day 2020-evenement op Fetlife (het sociale netwerk voor de kinky community) stelt ook voor om paars te dragen als manier om te vieren.
Activisten en voorlichters gebruiken IFD vaak als manier om zich uit te spreken ter ondersteuning van de BDSM-community en tegen discriminatie van fetisj en kink. De berichtgeving bleef meestal beperkt tot kleinere en meer nichewebsites en -blogs, maar af en toe was er ook aandacht in de mainstream – met name het hierboven aangehaalde stuk in de *Guardian* en een A‑Z ‘fetisjquiz’ geschreven door Yvette Caster en gepubliceerd in *Metro* in 2017.
IFD is ook een voor de hand liggend excuus voor kinky feestjes en evenementen, en voor bedrijven die seksspeeltjes en BDSM-gear verkopen om erop in te spelen, door de dag te gebruiken als kapstok voor uitverkopen en speciale acties.
Dus vier het op elke manier die voor jou betekenisvol voelt! Ga naar een feest, draag iets paars, schrijf over waarom consensuele kink geweldig is, doneer aan een organisatie zoals Backlash, of heb gewoon wat lol met je partner thuis. Net als bij kink zelf is er geen verkeerde manier om IFD te vieren!
Dus, tien jaar later: hoe is de situatie nu voor kinky mensen?
Ik sprak met jurist, educator en activist Myles Jackman, die al bijna twee decennia vooroploopt in de strijd tegen censuur. Hij legde uit dat er begin 2019 een baanbrekende uitspraak kwam, waarbij de Britse overheid voor het eerst de richtlijnen rond ‘extreme pornografie’ aanpaste om te erkennen dat uitbeeldingen van consensuele activiteiten in het algemeen niet vervolgd zouden moeten worden.
“Dit is zelfs beter dan we hadden verwacht,” zei Myles. “Voor het eerst neemt deze uitspraak toestemming serieus en erkent zij volledige en vrij gegeven toestemming als de gouden standaard.” Deze stap, door Myles omschreven als “de bekroning van twee decennia werk”, is de grootste vooruitgang tegen seksuele censuur in de afgelopen jaren.
Toch merkte Myles op dat het werk nog niet klaar is. De weergave van bepaalde consensuele activiteiten is nog steeds strafbaar; met name breath play (alles wat iemands ademhaling beperkt) en impact play die sporen achterlaat die meer zijn dan ‘gering en van korte duur’. Experts verwachten dat een van de volgende fronten in de strijd voor seksuele vrijheid zal onderzoeken in hoeverre iemand kan instemmen met wat juridisch als mishandeling kan worden gezien. “Deze debatten zullen beginnen de juridische grenzen van lichamelijke autonomie te trekken – waar iemand volgens de wet mee kan instemmen,” legde Myles uit. Hij voegde daaraan toe dat, hoewel het door de Britse regering voorgestelde ‘De ‘Age Verification’-wetgeving werd onlangs voor onbepaalde tijd in de ijskast gezet, andere internetcensuurwetten zullen waarschijnlijk in de komende 12 maanden in het Parlement worden besproken.
Er is vooruitgang geboekt, maar de strijd is nog niet gewonnen.
Bronnen
Als je geïnteresseerd bent in het verkennen van kink, fetisj of BDSM, kun je deze bronnen misschien nuttig vinden:
- Fetlife – een kinky sociaal netwerk met forums, evenementenoverzichten en de mogelijkheid om informatieve, persoonlijke of erotische teksten te delen.
- Loving BDSM – een uitstekende informatieve podcast met bijbehorende website die kink verkent in de context van liefdevolle, serieuze relaties.
- Boek: *Playing Well with Others* van Mollena Williams en Lee Harrington
- Boeken: *The New Topping Book* en *The New Bottoming Book* van Dossie Easton en Janet Hardy
- Boek: *50 Shades of Kink: An Introduction to BDSM* van Tristan Taormino
- Kink Academy – een geweldig abonnementsplatform met honderden instructievideo’s over elke denkbare kinky praktijk
- Backlash – een juridische, activistische en educatieve organisatie in de frontlinie van de strijd tegen censuur van consensuele kink
- En natuurlijk de reeks posts over kink op The Edge!