Wat weet je over de Stonewall-opstand van 28 juni 1969?
De kans is groot dat je weet dat het de nacht was dat de politie een homobar in New York City binnenviel en mensen zich verzetten en in opstand kwamen. Je weet misschien dat het een keerpunt was na decennia van politie-invallen en intimidatie tegen de LGBT-gemeenschap. Maar ken je de verhalen van mensen die daar waren, die nu ouderen zijn? Ken je de verhalen van mensen die er fysiek niet waren, maar wiens leven en zelfbeeld voor altijd veranderden door dat evenement?
“The Stonewall Generation: LGBTQ Elders on Sex, Activism & Aging” van Jane Fleishman is veel meer dan een historisch verslag van de LGBTQ-activisten wiens leven door dat evenement veranderde. Het is het krachtige, intens persoonlijke verhaal van LGBTQ-ouderen die hun levensverhalen in hun eigen woorden vertellen. Jane Fleishman zet haar interviews vaardig in elkaar zodat de sprekers tot leven komen. We leren over hun coming-out proces, hoe ze activisten werden, hoe Stonewall hen veranderde, hoe hun seksualiteit was in hun jeugd, en wat het nu voor hen betekent, als ouderen.
Dit is een verbluffend boek dat stem en zichtbaarheid geeft aan mensen die grotendeels door onze samenleving zijn genegeerd. Wat je eigen leeftijd, geslacht, geaardheid of seksuele identiteit ook is, het is tijd om naar LGBTQ-ouderen te luisteren.
Seksonderzoeker Jane Fleishman, Ph.D., MS, MEd, beantwoordt onze vragen:
Vertel me in één zin de hoofdboodschap van je boek.
Te midden van de angsten, de geheimhouding, de intimidatie, zijn LGBTQ-ouderen uit de kast gekomen en blijven vechten voor vrijheid, voor rechten, voor liefde en voor seks.
Hoe is "The Stonewall Generation" ontstaan?
Nadat ik mijn promotieonderzoek naar de seksuele tevredenheid van oudere volwassenen in relaties van hetzelfde geslacht had afgerond, wat een kwantitatieve analyse was, realiseerde ik me dat ik enkele van de belangrijkste onderdelen miste: de verhalen van mensen! Ik verlangde naar de verhalen van mijn ouderen. Dus begon ik met het idee om LGBTQ-ouderen te interviewen die volwassen werden ten tijde van de Stonewall-opstand in New York City in 1969.
Is je oorspronkelijke idee voor het boek veranderd terwijl je het schreef?
Ik dacht eerst dat het boek zou gaan over mensen die daadwerkelijk in de bar waren op die historische nacht. Maar naarmate ik mijn onderzoek voortzette, realiseerde ik me dat Stonewall een bredere reikwijdte had. Het liet een onuitwisbare indruk achter op mensen in het hele land, niet alleen op degenen die die nacht persoonlijk terugvochten. Ik zat op de middelbare school in New York op dat moment en besefte de betekenis van Stonewall pas veel later. Ik was een "baby dyke" rond de tijd van Stonewall en had nooit kunnen voorspellen dat ik een seksualiteitsonderzoeker zou worden, pratend met mensen wiens moedige levens toen voor mij verborgen waren.
Hoe was het voor jou om LGBTQ-ouderen te interviewen?
Dit boek was zo leuk om te schrijven. Ik vond het geweldig om mensen te ontmoeten in hun huizen, op hun kantoren of op conferenties (dingen die we allemaal als vanzelfsprekend beschouwden voor COVID). Ik reisde het hele land door om mensen te interviewen over hun seksuele leven, hoe Stonewall hen beïnvloedde en hun verouderingsproces. Het boek kostte me ongeveer vier jaar om te voltooien en halverwege de interviews realiseerde ik me dat alle tien mensen die ik in het boek wilde opnemen levenslange activisten waren. Bijvoorbeeld:
- Miss Major Griffin-Gracy, een transvrouw van kleur, was bij Stonewall op de nacht van de opstand en zette zich daarna in voor een leven van hard werken en belangenbehartiging ten behoeve van de onevenredige opsluiting van transvrouwen van kleur.
- Hardy Haberman, een bekroonde filmmaker en leider in de leather-gemeenschap in Dallas, sprak over seks in de leather-gemeenschap en zijn inzet voor de preventie van seksueel geweld.
- Lani Ka’ahumanu, een van de hoofdarchitecten van de biseksuele beweging, sprak over de interne bifobie die ze ervoer van de lesbische gemeenschap in San Francisco.
- Mandy Carter, een zwarte lesbienne, herinnerde zich de dagen van Bayard Rustin, die een leider was in Martin Luther King's March on Washington, en hoe het voor hem was als een homoseksuele zwarte man in de burgerrechtenbeweging.
Veel van de “homogeschiedenis” is witgewassen. Hoe heeft u de problemen aangepakt van mensen van kleur en andere gemarginaliseerde groepen die worden uitgesloten van deze historische context?
Ik was me zeer bewust van het “witwassen” van de vroege “homorechten” beweging, dat ik me sterk heb ingezet om veel stemmen van mensen uit verschillende raciale achtergronden, genderidentiteiten, seksuele oriëntaties en zelfs verschillende delen van het land op te nemen. Als een ouder wordende, witte, Joodse, lesbisch-geïdentificeerde, activistische, feministische, cis-vrouw uit New York, wilde ik verder gaan dan mijn eigen netwerken om te graven in de levens van LGBTQ ouderen in het hele land, over het spectrum van identiteiten, met meer diversiteit dan ik kon overbrengen. En ik vroeg hen hoe zij deze kritieke vragen over seks, activisme en ouder worden zouden aanpakken. De mensen die ik hier in het boek heb opgenomen, kampen met problemen die voortkomen uit hun seksuele oriëntatie, gender, ras, etniciteit, religie, politiek, handicaps, kinky zijn, non-monogamie en andere identiteiten.
Welk verhaal van een persoon heeft u het meest geraakt?
Miss Major vroeg me waarom de T altijd aan het einde van LGBT staat, terwijl transvrouwen aan de frontlinie van de opstand stonden. Dat raakte me echt en heeft de manier waarop ik denk over de lagen van identiteiten die we opnemen en wie waar mag worden opgenomen, veranderd.
Hoe kunnen wij allemaal — LGBTQ en bondgenoten — meer begrijpen over het tijdperk van dit boek en de belangrijke ideeën erin?
Ik heb deze gratis Stonewall Generation Discussiegids gemaakt voor mensen om het boek in hun eigen gemeenschappen te brengen en inclusiever en gastvrijer te worden naar hun LGBTQ ouderen. Sommige van deze ouderen hebben enorme leiderschapservaring om naar hun gemeenschap te brengen.
Wat zou u graag willen dat er uit dit boek voortkomt?
Ik wil dat dit boek ons hoop geeft. Hoop dat we gehoord kunnen worden, ook al zijn we gemarginaliseerd. Hoop dat we de percepties van LGBTQ ouderen kunnen veranderen die discriminatie ondervinden op basis van leeftijd, seksuele oriëntatie en andere verschillen. In wezen ben ik een activist, dus ik zou graag verandering willen zien.
Vind Jane Fleishman op haar website. “The Stonewall Generation” is beschikbaar in de VS en Canada van Unitarian Universalist Association. Voor internationale verkoop, email UUA.