Vrijdag 17 januari 2020 is Internationale Fetisjdag. Dit evenement is nu in zijn 13e jaar, nadat het voor het eerst werd gevierd in het VK als 'Nationale Fetisjdag' in september 2008, voordat het naar de derde vrijdag van het jaar verhuisde en in 2009 wereldwijd ging.
Wat is een fetisj eigenlijk?
Het Cambridge English Dictionary definieert een fetisj als "een seksuele interesse in een object of een deel van het lichaam, afgezien van de geslachtsorganen". Hoewel technisch correct, beschouw ik deze definitie als onvolledig. Het is echter beter dan de vreselijk veroordelende Merriam-Webster-definitie: "een object of lichaamsdeel waarvan de echte of gefantaseerde aanwezigheid psychologisch noodzakelijk is voor seksuele bevrediging en dat een object van fixatie is in die mate dat het volledige seksuele expressie kan belemmeren". Bah.
Voor de doeleinden van dit stuk stel ik een alternatieve basisdefinitie voor: een fetisj (of een kink) is een intense seksuele interesse in een specifiek object, activiteit, lichaamsdeel of scenario. Slechts enkele van de meer voorkomende kinks en fetisjen zijn bondage (iemand vastbinden/gebonden worden), spanking of impactspel (iemand slaan/geslagen worden), powerplay (dominant of onderdanig zijn in een seksuele context), crossdressing (meestal een cisgender man die zich kleedt in typisch vrouwelijk gecodeerde kleding), en voetfetisjisme – maar de lijst is eindeloos.
Oké, maar... een dag om kinky seks te vieren? Waarom!?
Internationale Fetisjdag (of Wereldfetisjdag) gaat over veel meer dan alleen het vieren van kinky seks.
Er is helaas nog steeds een enorme mate van stigma rond fetisj, kink en BDSM (BDSM is een acroniem dat staat voor bondage/discipline, dominantie/onderdanigheid en sadisme/masochisme). Kink is geen beschermde status in de wet, wat betekent dat iemand technisch gezien gediscrimineerd kan worden (inclusief op het gebied van werkgelegenheid, huisvesting, echtscheidingsschikkingen en voogdij over kinderen) alleen vanwege hun privé seksuele voorkeuren.
Internationale Fetisjdag ontstond als reactie op de 'extreme pornografie'-wetten van het Verenigd Koninkrijk, die eind 2008 en begin 2009 werden ingevoerd. Deze wetten maakten het een strafbaar feit om bepaalde soorten pornografie te creëren, verspreiden en bezitten, inclusief beelden van instemmende volwassenen die handelingen uitvoeren die legaal zijn om te doen.
Deze wetten werden deels ingevoerd als reactie op de moord op Jane Longhurst in 2003, waarbij de aanklager beweerde dat het bekijken van extreme pornografie door de moordenaar had geleid tot de daad. Veel leden van de BDSM- en fetisjgemeenschap vonden dat de wetten zowel oneerlijk waren omdat ze discrimineerden tegen instemmende volwassenen die zich bezighouden met marginale seksuele activiteiten, als onzinnig omdat ze het in wezen legaal maakten om bepaalde activiteiten uit te voeren... maar illegaal om er foto's van te maken. Nationale Fetisjdag en later Internationale Fetisjdag ontstonden als directe reactie op wat algemeen werd beschouwd als slecht doordachte, inconsistente en discriminerende wetgeving. In januari 2009, schreef journalist Symon Hill in de *Guardian*: "Zo laag is de drempel dat als het letterlijk wordt genomen, het zou kunnen leiden tot de arrestatie van een stel dat een foto neemt van hun consensuele (en legale) seksuele activiteit voor het bezit van die foto".
Op dezelfde manier als Pride protesteert tegen de marginalisatie van LGBTQ-mensen, is Internationale Fetisjdag een reactie op en protest tegen degenen die mensen zouden marginaliseren, misbruiken en criminaliseren voor hun slachtofferloze, consensuele seksuele praktijken.
Hoe wordt Wereldfetisjdag eigenlijk gevierd?
De 'Perverts Wear Purple'-beweging was een vroege vorm van Fetisjdagvieringen en stelde voor dat leden van de BDSM- en fetisjgemeenschappen op de dag een paars kledingstuk zouden dragen. De Internationale Fetisjdag 2020-evenement op Fetlife (de sociale netwerksite voor de kinky gemeenschap) suggereert ook om paars te dragen als een manier om te vieren.
Activisten en opvoeders gebruiken IFD vaak als een manier om zich uit te spreken ter ondersteuning van de BDSM-gemeenschap en tegen discriminatie van fetisj en kink. De berichtgeving is vaak gericht op kleinere en meer nichewebsites en blogs, maar er is af en toe hooggeplaatste berichtgeving geweest – met name het *Guardian*-stuk dat hierboven is geciteerd en een A-Z ‘fetisj quiz’ geschreven door Yvette Caster en gepubliceerd in *Metro* in 2017.
IFD is ook een voor de hand liggend excuus voor kinky feestjes en evenementen, en voor bedrijven die seksspeeltjes en BDSM-uitrusting verkopen om te profiteren door de dag te gebruiken als een kapstok voor verkopen en speciale promoties.
Dus vier het op welke manier dan ook die voor jou zinvol voelt! Ga naar een feestje, draag iets paars, schrijf over waarom consensuele kink geweldig is, doneer aan een organisatie zoals Backlash, of geniet gewoon van wat plezier met je partner thuis. Net als met kink zelf, is er geen verkeerde manier om IFD te vieren!
Dus 10 jaar later, wat is de situatie nu voor kinky mensen?
Ik sprak met advocaat, opvoeder en activist Myles Jackman, die al bijna twee decennia aan de frontlinie staat in de strijd tegen censuur. Hij legde uit dat begin 2019 een baanbrekende uitspraak werd gedaan waarin de Britse regering voor het eerst de richtlijnen voor 'extreme pornografie' wijzigde om te erkennen dat weergaven van consensuele activiteiten over het algemeen niet vervolgd moeten worden.
"Dit is zelfs beter dan we hadden verwacht," zei Myles. "Voor het eerst neemt deze uitspraak instemming serieus en erkent volledige en vrijelijk uitgeoefende instemming als een gouden standaard." Deze stap, door Myles beschreven als "de culminatie van twee decennia werk", is de grootste vooruitgang tegen seksuele censuur in de afgelopen jaren.
Echter, Myles merkte op dat het werk nog niet voorbij is. Het afbeelden van bepaalde consensuele activiteiten is nog steeds strafbaar; met name ademspel (alles wat iemands ademhaling beperkt) en impactspel dat sporen achterlaat die meer zijn dan 'onbeduidend en vluchtig'. Experts verwachten dat een van de volgende grenzen in de strijd voor seksuele vrijheid zal onderzoeken in hoeverre een persoon kan instemmen met wat wettelijk als mishandeling kan worden beschouwd. "Deze debatten zullen beginnen de wettelijke grenzen van lichamelijke zelfbeschikking te trekken - waar iemand wettelijk mee kan instemmen," legde Myles uit. Hij voegde er ook aan toe dat, hoewel de voorgestelde 'Leeftijdsverificatie' wetgeving onlangs voor onbepaalde tijd werd uitgesteld, andere internetcensuurwetten waarschijnlijk de komende 12 maanden in het Parlement zullen worden besproken.
Er is vooruitgang geboekt, maar de strijd is nog niet gewonnen.
Middelen
Als je geïnteresseerd bent in het verkennen van kink, fetisj of BDSM, zijn deze bronnen mogelijk nuttig voor je:
- Fetlife – een kinky sociaal netwerk met forums, evenementlijsten en de mogelijkheid om informatieve, persoonlijke of erotische teksten te delen.
- Loving BDSM – een uitstekende informatieve podcast en bijbehorende website die kink verkent in de context van liefdevolle, serieuze relaties.
- Boek: *Playing Well with Others* van Mollena Williams en Lee Harrington
- Boeken: *The New Topping Book* en *The New Bottoming Book* van Dossie Easton en Janet Hardy
- Boek: *50 Shades of Kink: An Introduction to BDSM* van Tristan Taormino
- Kink Academy – een geweldige abonnementswebsite met honderden instructievideo's over elke soort kinky praktijk die je je kunt voorstellen
- Backlash – een juridische, campagnevoerende en educatieve organisatie in de frontlinie van de strijd tegen censuur van consensuele kink
- En natuurlijk, de reeks berichten over kink op The Edge!
